‘Het ligt niet aan jou, het ligt aan mij.’
Tuurlijk. Bespaar me de mooie praatjes. Het ligt altíjd aan de ander.
‘Je bent de leukste, de knapste, de liefste… maar tóch wil ik wat meer om me heen kijken. Na 10 jaar ben ik mezelf gewoon een beetje kwijt.’
Nou, dat klinkt als een knoeperd van een midlifecrisis. Ben je daar niet wat te jong voor? Ga je straks ook een snelle auto kopen en te jonge kleren dragen? Nou, doe wat je niet laten kunt! Ik ben je toch liever kwijt dan rijk.
‘Niet zo doen…’
Doe zelf niet zo.
‘Nou, lekker kinderachtig. Dit is dus een van de redenen dat ik het af en toe benauwd van je krijg. Je biedt me totaal geen ruimte om eens wat anders te doen.’
Nou, dan néém je toch lekker de ruimte. Gooi je agenda dicht. Ga nieuwe dingen doen. Ga voor mijn part vegeteren in je chillpak, op de bank met trash-tv en cookies. Ik weet zeker dat je je al snel realiseert dat je terug wilt. Doe maar. Ik ga nergens heen. Ik blijf gewoon hier.
Ik neem een korte sabbatical. Dat was al langer een van mijn goede voornemens. Even een pas op de plaats. De afgelopen jaren heb ik dag in, dag uit teksten geschreven voor de leukste opdrachtgevers. En vooruit, af en toe ook wat minder leuke opdrachtgevers ;). Hoort er ook gewoon bij. Laatst stonden De Man en ik weer even stil bij ons werk. Ik blikte terug: wat wilde ik eigenlijk bereiken? En waar sta ik nu. Vooropgesteld, ik ben zó ontzettend trots op waar ik nu sta met Bureau Kurk. En nu ga ik het verder aanscherpen. Waar ik voor sta, wat ik lever en voor wie ik werk. De uitkomst van die sabbatical? Ik heb geen idee. Wat ik dan ga doen met al die tijd? Mijn eigen brand weer herdefiniëren, eens een kijkje nemen bij creatieve ondernemers en reclamebureaus, nieuwe manieren van schrijven en ontwerpen ontdekken… Positieve vibes verspreiden met misschien een nieuwsbrief. Ja echt. Misschien ga ik zelfs zo’n kut-nieuwsbrief opzetten gevuld met allemaal mooie plaatjes en inspirerende ideeën.
Ik durf te wedden dat er iets moois uit gaat komen.
